Ruhsal kalbimiz içimizde kendi özümüzü hissedebildiğimiz bir yerdir.

Tüm odağımızı tek bir şey üzerinde tutarak o şeye enerjimizi vermiş oluruz. Eğer konsantre olmakta başarılıysak, bu enerji daha sonra fiziksel seviyede ortaya çıkar.

Bilinci, varlığımızın odaklanmış enerjisinin bir akışı olarak algılayabiliriz. Bu bilinçle kendimizi varlığımızın farklı bölümleriyle birleştirebiliriz – beden, duygular, zihin veya (ruhsal) kalp.

Nefes yaşamımızın özüdür. Aynı zamanda büyük bir gizemdir de. Nefes alma, hayatımızın nasıl başladığı, ve nefes verme de nasıl bittiğidir. Hücrelerimizi oksijenle besleyen ve hayat veren basit bir mekanizmadır.

Bu düşünce egemenliğine nasıl son verilir? Zihnimizi en azından birkaç dakika sakinleştirmeyi ve sessizleştirmeyi başardığımızda, kendi içimizde yepyeni bir dünya keşfederiz. Ve orada her birimizin bireysel gelişiminin kaynağını buluruz.

Büyük bir hata sadece “teori” ile başlamaktır – meditasyonla ilgili kitap ve makaleleri pratik deneyimler olmadan okuyarak. Tecrübe her şeydir.

Prana yaşam enerjisi, yaşamın nefesi anlamına gelir. Yama kontrol demektir. Pranayama yaşam nefesimizin kontrolüdür.

İrademizin gücü nereden geliyor? Gelin kendi içimize odaklanmayı deneyelim bir süre.

“Meditasyon yaptığımızda biz aslında varlığımızın derin parçasına giriyoruz. Şu an, derin içimizde olan serveti ileri getirebiliriz.”
—Sri Chinmoy